"Fiskveiðistefna Samfylkingar - rýtingur í bakið á þjóðinni"

 Lögin um takmörkun fiskveiða voru nauðsynleg aðgerð á sínum tíma en settu um leið höft  á veiðar sem atvinnurekstur í fiskveiðum, minna varð til skiptanna. Jafnframt virðist rekstrarlegi þátturinn ekki hafa verið nægilega ígrundaður; hvað þurfti mikla veiði til að standa undir rekstri fiskveiðiskips þótt hagræðing veiða væri  æskileg?

 

Sterkar raddir innan Samfylkingar um að  fyrna veiðiheimildir útgerðarfyrirtækja, bjóða síðan  á  markaði er  vondur  rökstuðningur. Mikilvægt  að  sjávarafurðir séu vel nýttar með hagkvæmum veiðum; til hagsbóta fyrir gjaldeyrissköpun - og fiskvinnslu hér á landi til atvinnusköpunar.Framsal veiðiheimilda eru mikilvægar til að útgerðarfyrirtæki  geti skipst á heimildum og  veitt allar tegundir. Samt sem áður er reksturinn byggður upp með það fyrir augum að geta náð því sem má veiða ef útgerð leigir kvóta til annars aðila vegna þess að hann næst ekki verður útgerðin  að fá greitt fyrir vegna rekstursins. Hér virðist  vanta rekstrarlegt mat hvað  sanngjarnt er að greiða fyrir leigukvóta. Getur  verið háð markaðsaðstæðum fiskafurða hverju sinni;  eðlilegt að viðkomandi  útgerð fái þar af  sanngjarnan hlut. Þegar fiskveiðar voru skertar fór smábátaútgerðin verst út úr skerðingunni. Þótt hagræðing væri nauðsynleg og bátarnir stækkuðu urðu margir svo illa úti, að þeir urðu að hætta,  áttu í mörgum tilfellum  ekki fyrir skuldum. Hins vegar höfðu aðrir svo lítinn kvóta eftir að það borgaði sig betur að leigja hann en veiða sér til lífsviðurværis. Smábátaútgerðir voru í mörgum tilfellum fjölskyldufyrirtæki er urðu gjaldþrota,  fólki í smærri byggðum snarfækkaði. Svokallaðir úreldingarstyrkir voru smánarleg upphæð til að réttlæta óréttlætið sennilega tilraun að gera skerðingu atvinnuréttinda  í fiskveiðum löglega samkvæmt stjórnarskrá? 

Smábátasjómenn er hættu veiðum af framagreindum ástæðum verður ekki bættur skaðinn frekar. Framvegis mætti úthluta þeim sem eftir lifa, viðbótarheimild til veiða  í  smærri byggðum en byggðakvótinn lagður niður. Úthlutað yrði veiðiheimildum eftir ákveðnum reglum árlega þar um,  eftir því sem þurfa þætti á hverju ári  þar sem væri til staðar vel rekin fiskvinnsla á viðkomandi stað en óháð þeirri kvótaheimild er viðkomandi bátar hafa til umráða. Fiskveiðiheimildin yrði  hjá sjávarútvegsráðherraráðherra til ráðstöfunar  samkvæmt lagasetningu  þegar úthlutað yrði  veiðum fyrir fiskveiðiárið?

Rekstur útgerðar- og sveitarfélaga/bæjarfélaga var reyndur en gafst illa  ekki hyggilegt að gera fleiri tilraunir. Veiðar og vinnslu er betra að hafa aðskildar, nægilegur fiskur tryggður með framangreindum hætti en byggðakvóti lagður niður því hann  veldur  kvótabraski ekki síður en kvótaleigan. Brask með kvóta, þeirra sem ekki sækja sjó og reka fiskvinnslur ætti að rannsaka og afnema ef rétt reynist - jafnvel að auka veiðiskyldu eitthvað meira. 

Núverandi kvóti/fisveiðiheimild er fylgir hverju skipi/báti er nauðsynleg trygging fyrir  reksturinn, að útgerðarmenn hafi   kvóta til umráða en hann fylgi viðkomandi skipi vegna þess að veiðin er takmörkuð. Skip/bátur sem hefur ekki varanlegan kvóta er ekki rekstrarlega mögulegt, þá er báturinn/skipið verðlaust. Varanleg veiðiheimild  tryggir atvinnusköpun  útgerðarinnar og eðlilega endurnýjun skipa/báta; -  er fyllilega réttmætt til að viðhalda góðum rekstri  og framförum í fiskveiðum. 

 

Fiskimiðin sem auðlind  tilheyra landhelginni og þjóðarbúinu; hinsvegar ætti framkvæmd veiðanna  fyrst og fremst að vera hagkvæmur rekstur fyrirtækis til þess að veiða takmörkuð verðmæti  - þjóðinni til viðurværis. Til þess að svo verði má stefna Samfylkingar/Vinstri grænna, að stjórna sjávarútvegi með því að deila og drottna aldrei koma til framkvæmda;  er kemur á stað illvígum deilum meðal þjóðarinnar með misvísandi röngum upplýsingum; - "það væri rýtingur í bakið á efnahagslegu sjálfstæði þjóðarinnar". 

Fjölmenni á fundi um fyrningarleið