Sameinuðu þjóðirnar leggja áherslu á fæðuöryggi (FAO).

Matvælaskortur er vaxandi áhyggjuefni um allan heim; yfir einn milljarður búa við alvarlegan fæðuskort og enn annar milljarður þjáist af bætiefnaskorti. Fæðuöryggi verður ekki slitið úr samhengi við þróun landbúnaðar; alls ekki er önnur staða hér á landi.  

Sameinuðu þjóðirnar miða við að hvert land geti búið sem mest að sínu er dragi út togstreitu og átökum  út af fæðuskorti. Þjóðir sem búa að sínu eru betur í stakk búnar til að mæta náttúrhamförum, sjúkdómum eða styrjöldum er upp kunna að koma.

Íslenskur landbúnaður er í skotlínu tækifæris sinna; þjóðin verður að halda vöku sinni.Stjórnmálin sleppa að mestu umræðum og lítið tillit tekið til  aðvörunar FAO um fæðuöryggi;að allir tryggi öryggi sitt  fyrir eigin lýðheilsu.

Ábyrg fisveiðistefna er einn af þeim þáttum er FAO legur áherslu; sem er í nokkuð góðu ástandi hér miðað við aðrar fiskveiðiþjóðir.

Hafa engir stjórnmálflokkkar vaknaðaf af Þyrnirósarsvefni um matvælaöryggi; er samt annað mál; að trygga öryggi íbúa gagnvart fæðu  úr nærumhverfi. Innflutning matvæla verður að minnka og fækka heildsölum er beita þrýstingi til meiri og meiri innflutnings.

Vinstri grænir á Landsþingi sínu fara mikinn um veganfæði; þar vanti áherslur; en  leysir alls ekki yfirvonandi matvælaskort framtíðarinnar.

Hvers vegna eru þingmenn kærulausir um ofangreind mál?

Enginn tekur ábyrga umræðu; hvaða þingflokkuar hafa tekið á þessum málum?

Hvar eru Miðflokkurinn og Framsókn!?