Árás á sjávarútveginn - mannréttindabrot?

 Þingmaður/lögmaður Frjálslynda flokksins, Jón Magnússon skrifar frekar ómálefnalega grein (24 stundir 13/1 bls 13) um fiskveiðistjórnunina þar sem hann líkir íslenska ríkinu einna helst við bananalýðveldi út í heimi sem virða hvorki lög né rétt eða mannréttindi; eða þeirra sem leyfa sér að haf skoðun og leita réttar síns. Þá talar hann í niðrandi merkingu um “gjafakvóta” til handa útgerðum  í sjávarútvegi án þess að útskýra hvað hann á við.

Með tilkomu skipa og togara hefur sjávarútvegur staðið undir framförum/menntun og velmegun hér  á landi. Er ennþá dýrmætasti atvinnuvegurinn hvað varðar tekjur í þjóðabúið. Með  kvótakerfinu voru veiðiheimildir takmarkaðar til að vernda fiskistofnana og nýta það sem er til skiptanna með hagkvæmum hætti. Kvótanum var úthlutað eftir  meðaltali veiða í þrjú ár á undan til að grundvöllur rekstursins yrði viðunandi.  Minna kom í hlut allra bæði útgerðar og sjómanna. Með þessum aðgerðum má samt halda fram  að útgerðin hafi bætt verðmæti aflans með betri meðferð og nýtingu.

Þingmaðurinn kemur ekki með neinar hugmyndir um hvernig bæta megi kvótakerfið æpir aðeins gjafakvóti! Hvað sem það nú merkir? Fiskveiðiheimild útgerðar er réttur til handa þeim sem veiða fiskinn. Það er undirstaða rekstursins að skip/bátur  hafi  kvóta sem rekstrargrundvöll. Þess vegna er nauðsynlegt að gera sér grein fyrir að hér er ekki um gjafakvóta að ræða heldur er hann undirstaða  reksturs þegar veiðin hefur verið takmörkuð.

Með kvótakerfinu var leyft að framselja hluta kvótans til hagræðingar ef ef t.d. einhver fiskitegund var uppurin samkvæmt kvóta þá varð að fá viðbót svo hægt væri að veiða þær fisktegundir sem óveiddar voru hjá viðkomandi útgerð. Þessi aðgerð var áhjákvæmileg. Þeir sem áttu umframkvóta í einhverri tegund urðu að fá greitt fyrir hann vegna eigin reksturs.  Hins vegar mætti endurskoða þetta atriði ef til vill minnka hlutfall óveidds kvóta til framsals að vel athuguðu máli.

Álit mannréttindanefndar SÞ   getur tæplega verið úrskurður í svo stóru máli varðandi rekstur sjávarfyrirtækja og fiskveiðar á Íslandsmiðum.  Hvað þá að sé hægt að setja Íslenska ríkið í sama flokk og bananalýðveldi úti í heimi. Þá vitnar þingmaðurinn/lögmaðurinn í Þorgeir Ljósvetningagoða þar sem hann vildi hafa ein lög í landinu. Hvað á Þingmaðurinn við? Ekki var þá verið að skipta veiðiheimildum til hagsbóta fyrir þjóðina. Heldur urðu siðaskipti og reynt að innleiða mannúðlegri samskipti milli fólks sem urðu samofin þeim lögum sem voru áður í heiðnum sið.

 Lög um fiskveiðistjórnun eru allt annar eðlis í nútíma samfélagi. Eru til þess ætluð  að þessi mikilvæga auðlind geti skapað sem mestar þjóðatekjur. Undirrituð telur að kerfið þurfi eftirlit og breytingu að vel ígrunduðu máli. Engu að síður þarf meginreglan að vera að útgerðin hafi umráð yfir kvótanum til að reka fyrirtækið eins og önnur fyrirtæki í landinu.  Hvað á þingmaðurinn við með þjóðasátt.? Er meiningin  að reka fiskveiðistefnu með rússnesku ríkisfyrirkomulagi eða leyfa öllum að veiða úr takmarkaðri auðlind? Vel mætti hugsa sér að hinn vitri Þorgeir Ljósvetningagoði hefði þá mælt fyrir munni sér í dag: “Með lögum skal land byggja og ólögum eyða". 

Kvóti/ rekstur – og mannréttindabrot

Nú fengu þeir sem vilja leggja niður kvótakerfið vatn á millu sína með úrskurði mannréttindanefndar SÞ að því er virðist. Árni Páll Árnason þungavigtarmaður í Samfylkingunni lýsti því yfir í Silfri Egils að nú yrði sóknarfæri  ef/þegar  fiskveiðiheimild yrði aukin á ný. Þá skuli kvótakerfið  skorið upp og kvótanum úthlutað til annarra en þeirra sem voru sviptir lífsviðurværinu, þeirra útgerða sem byggja rekstur sinn á fiskveiðum. Rökstuðningur  mannréttindanefndar SÞ var úrskurður (ekki dómur), sem orkar tvímælis.

Ef málið heldur áfram fyrir dómstólum þá koma upp spurningar eins og hvort lög um sameign þjóðarinnar á fiskimiðunum standist stjórnarskrá. Með samþykkt laga um kvótakerfið var veiði takmörkuð og skert verulega – er það samkvæmt stjórnarskrá um atvinnurekstur? Auk þess búum við ekki við rússneskt stjórnkerfi þar sem ríkið einokar atvinnurekstur og lífsafkomu fólks. Umrædd lög voru réttlætt/réttmæt út frá verndum fiskistofna sem var óhjákvæmilegt/umdeilt en breytir ekki því að rekstur varð mjög erfiður, margir urðu að hætta, fengu smánarlegan úreldingastyrk í staðinn; einungis til setja löglega byggingu undir kerfið.Öll útgerð varð fyrir miklum skakkaföllum og sérstaklega trilluútgerð.

Jákvæða hliðin á rekstri trilluútgerðar varð þó sú, að bátarnir sameinuðust,  urðu stærri rekstrareiningar, reksturinn leit betur út þrátt fyrir allt. Ekki stóð friðurinn lengi. Fyrst og fremst fyrir atfylgi Krata í ríkisstjórn með Sjálfstæðismönnum varð kvótinn  skertur  um 30%.  Hafði þau áhrif í sjávarbyggðum að fólk missti lífsafkomun og flutti burt.  

Nú endurtekur sagan sig um kvótaskerðingu. Enn rísa Kratar/Samfylking upp, komast í ríkisstjórn; kvótinn skertur aftur um 30%, sem ekki getur talist eingöngu til að vernda þorskinn um það eru deildar meiningar. Afleiðing þessarar skerðingar er ekki enn kominn í ljós. Sjómenn og verkafólk  eru  að missa atvinnuna vítt og breitt um landið; byggðirnar missa skatta og hafnargjöld sem eru  undarstaðan í rekstri viðkomandi byggðarlags. Ekki sér enn fyrir  hversu eyðing byggða verður mikil - en er eyðing byggða ekki  mannréttindabrot?

Umræður um  mótvægisaðgerðir eru út lofið. Ef ekki er öflugur atvinnurekstur í sjávarbyggðum í landinu þá verður fræðslu/menningu og þjónustustigi ekki haldið uppi af ríkisvaldinu.

 

Hugtakið mannréttindi nær til allra  - er það ekki mannréttindabrot að ráðast á rekstur og vinnu/lífsbjörg fólks með lagasetningu ríkisvaldsins eins og hér hefur verið lýst?

Það er hollt að skoða þessa aðför að útgerðum, sjómönnum og verkafólki í sjávarbyggðum landsins; um leið og moldviðrið um úrskurð mannréttindanefndar SÞ er í umræðunni.

Skipan héraðsdómara - pólitískar ofsóknir?

Áfram heldur umræðan  um skipum héraðsdómara. Nýjasta hugmyndin er að Alþingi ráði héraðsdómara með 2/3 hluta atkvæða. Seint mun slík samstaða nást enda er þingið tæplega vettvangur til að útkljá slík mál. Valnefnd hefur kosið að raða umsækjendum í goggunarröð eftir hæfni sem ekki telst vera “pólitísk”; en hlýtur að orka tvímælis þar sem ekki virðast neinar reglur um hvaða hæfni sé hæst metin. Ef viðkomandi umsækjandi hefur öll tilskilin réttindi til embættis héraðsdómar og fullnægjandi reynslu; þá er það ráherrans að gera út um málið lögum samkvæmt.  Hvers vegna ætti valnefnd að ráða hver fær embættið þar sem lög kveða  ótvírætt á um að ráðherrann skuli taka ákvörðun um hver fær dómarastöðuna þótt viðkomandi sé sonur Davíðs Oddssonar? Mér finnst þessar pólitísku ofsókir á hendur Þorsteins Davíðssonar vera til háborinnar skammar svo ekki sér meira sagt.   

Þorláksmessa á sunnudaginn.

Gott með skötunni:   Þorlákur Þórhallsson var kjörinn biskup í Skálholti árið 1178 í kaþólskum sið. Fór utan ári síðan til vígslu. Eftirfarandi umsögn er úr vígslu hans: “Biskup hæfir að sé,” sagði hann, lastvar og lærður vel, dramblaus og drykkjumaður lítill, örlátur, skýr og skapgóður, góðgjarn og gestrisinn, réttlátur og ráðvandur, hreinlífur og hagráður, ávítasamur við órækna,” og má sjá að það að það er heilags manns að vera með þeim hætti." (Árni Björnsson: Saga daganna) Má segja að umsögn erkibiskups hafi gegnið eftir.

 

Eftir vígslu varð Þorlákur stjórnsamur um mál kirkjunnar og skírlífi manna. Ástsæll af alþýðum manna vegna mildi sinnar við hana. Fljótlega efir andlát Þorláks urðu teikn um kraftaverk ef á hann var heitið. Leyfði þá  Páll biskup í Skálholti að  að heitið væri á Þorlák. Andlátsdagur Þorláks 23. desember var lögleiddur sem Þorláksmessa árið 1199.

Samkvæmt kaþólskri trú er Þorlákur helgi verndardýrlingur Íslands og fyrstur hérlendra manna sem tekinn var í töl dýrlinga þó ekki væri því lýst af Rómarbiskupi  fyrr 14. janúar 1984, er  Jóhannes Páll páfi II lýsti heilagan Þorlák Verndardýrling Íslands.

Tekið af heimasíðu Kaþólsku kirkjunnar:

 

Þorláks helga, sem er verndardýrlingur Íslands, er minnst tvo daga ársins hér á Íslandi. Í 20. júlí, er hátíð upptöku heilags dóms hans og 23. desember er andlátsdagur hans.

Þorlákur fæddist á Hlíðarenda í Fljótshlíð. Hann hlaut góða menntun í Odda á Rangárvöllum, en þangað fluttist hann. Hann virðist hafa tekið prestvígslu, áður en hann náði tvítugsaldri.

Biskupsembættið reyndist Þorláki ekki auðvelt. Yfirleitt voru prestarnir illa undir embætti sitt búnir. Þorlákur reyndi að bæta þar um.

Margir af hinum fyrri biskupum og prestum voru kvæntir, og prestar virðast hafa talið eðlilegt að taka sér konu. Þorlákur kvæntist aldrei.

Hann lagði mikla stund á bænagerðir og föstur. Á hverjum morgni las hann Maríutíðir og bað fyrir biskupsdæmi sínu.

Eftir 15 vetur á biskupsstóli hyggst Þorlákur hverfa aftur í klaustur sitt. Ekkert varð þó úr þeirri fyrirætlun, því að um það leyti tók hann þá sótt sem leiddi hann til dauða. Eftir hann dó (1193) var hárið hans skorið og varðveitt sem helgur dómur!

Fjórum vetrum eftir andláts Þorláks vitjaði hann í draumi prests eins fyrir norðan og mælti svo fyrir um, að líkami sinn skyldi tekinn úr jörðu og með áheitum prófað, hvort því fylgdi einhver heilagleiki. Presturinn sagði Brandi biskupi á Hólum draum sinn, og fleiri bættust við, sem höfðu orðið fyrir svipaðri reynslu.

Heimildir eru um varðveislu Þorláksskríns í Skálholti allt til loka 18. aldar. Þá var kirkjan rifin 1802 og voru seldir á uppboði ýmsir kirkjugripir meðal annars Þorláksskrín.

Þorlákur var fyrsti Íslendingurinn, sem var tekinn í tölu dýrlinga, þó að því væri ekki lýst yfir í Róm. En hinn 14. janúar 1984 lýsti hinn heilagi faðir, Jóhannes Páll páfi, Þorlák verndardýrling Íslands.

Sú venja að leita til og heiðra þá sem helgir teljast á himnum hefur lifað með kristnum mönnum frá upphafi. Er það ríkur þáttur í helgihaldi kaþólsku kirkjunnar svo og austurkirkjunnar. Þorlákur er nú á himnum, og við ættum að leita liðsinnis hans.

Við getum einnig látið fordæmi hans verða okkur til gagns. Hann var dæmi um mann, sem gerði sér far um að lifa í samræmi við kenningar Krists og náði langt í þeirri viðleitni.

Þorlákur helgi, bið fyrir oss.

 

Sonur Davíðs velkominn til Austurlands

Fréttablaðið slær þeirri fyrirsögn á forsíðu að skipaður héraðsdómari Norður – og Austurlands hafi verið tekinn fram yfir þrjá hæfari umsækjendur. Enginn rökstuðningur fylgir nema val valnefndar. Umræðan undanfarna daga hefur hins vegar tengst persónu Þorsteins Davíðssonar Oddsonar fyrrverandi forsætisráðherra, að hann sé skipaður héraðsdómari þess vegna. Einhvern veginn finnst mér með  “að lesa milli línanna í fréttinni”, að það sé mergurinn málsins? Er hatrið svona mikið hjá Baugsveldinu/Fréttablaðinu, að ekki megi ráða son Davíðs Oddssonar til starfa?

Ráðherra skipar samkvæmt lögum en hefur matsnefnd sér til hliðsjónar og metur álit hennar hverju sinni. Hvers vegna ætti matsnefndin að ráða því hver er ráðinn af þeim sem koma til greina? Umræddur Þorsteinn Davíðsson er velkominn í heimabyggð mína á Austurlandi.

Davíð Stefánsson frá Fagraskógi: Maríubæn

 

María Guðsmóðir hefur á öllum tímum orðið tilefni skáldskapar. Davíð Stefánsson frá Fagraskógi orti fagurlega kvæðið Maríubæn þar sem  hann dregur fram mynd Maríu; um leið og hann viðurkennir brot sín sem hann vill bæta fyrir með iðrun í bæn og tilbeiðslu eins og hann segir sjálfur: “Hreinsa mig í helgum lindum/ af hatri og syndum.”

 

Kvæðið Maríubæn verður um leið boðskapur til  hins ófullkoman og synduga mannkyns sem í bæn og tilbeiðslu  biður um frið og bræðralag á jörðu meðan það bíður Frelsarans Jesú Krists.

  

 

MARÍUBÆN

 

I

 

Til þín særðar sálir flýja,

sancta María.

Þig elska og dýrka allar þjóðir,

eilífa móðir.

Ég sé þig koma í hvítum feldi

með kórónu úr eldi

og breiða faðminn milda mjúka

móti þeim sjúka.

Að fótum þér ég fell með lotning

friðarins drottning.

 

II

 

Ég hef öll þín boðorð brotið,-

bölsöngva notið,

öllum þínum gjöfum glatað,

guðsþjóna hatað,

samviskuna svæft og falið,

syndarann alið.

  

III

 

Til þín særðar sálir flýja,

sancta María.

Hreinsa þú mitt hjarta móðir,

við heilagar glóðir.

Hreinsa mig í helgum lindum

af hatri og syndum.

Gef mér styrk og von og vilja

og vit til að skilja.

Lát mig fagna alltaf yfir

öllu, sem lifir,

og alltaf nálgast eldinn bjarta

með auðmjúku hjarta,

kveljast með þeim köldu og þjáðu,

kyssa þá smáðu.

Gef mér ást til alls hins góða,

til allra þjóða.

Gef mér sól og söngva nýja,

sancta María.

 (Davíð Stefánsson: Svartar Fjaðrir, bls. 195)

 

Samkvæmt kaþólsku kirkjunni er “María, móðir Krists, móðir kirkjunnar.”  Undirrituð fann samhljóm í kvæði Davíðs (Maríubæn) og hvernig kaþólska kirkjan lítur til Maríu. Undirrituð tók eftirfarandi úr Trúfræðsluriti Kaþólsku Kirkjunnar frá  heimasíðu hennar á internetinu og leyfir sér að birta það til íhugunar á Aðventunni með kvæði Davíðs í huga:

III. MARÍA - ÍKON KIRKJUNNAR VIÐ HEIMSSLIT

972. (733, 829, 2853) Eftir að hafa fjallað um kirkjuna, uppruna hennar, erindi og hlutskipti, er engin önnur betri leið að ljúka þessu en að líta til Maríu. Í henni íhugum við hvað kirkjan er nú þegar í leyndardómi sínum á sinni eigin “pílagrímsför trúarinnar” og hvað hún muni verða í föðurlandinu að lokinni vegferð sinni. Þar bíður hún sem kirkjan vegsamar sem móðir Drottins síns og sín eigin móðir “í dýrð hinnar alheilögu og óskiptanlegu þrenningu”, “í samfélagi allra heilagra”. [132] Í millitíðinni er móðir Jesú, dýrleg gerð á líkama og sál, mynd og upphaf kirkjunnar eins og hún mun fullkomin verða í hinum komandi heimi. Sömuleiðis skín hún sem sól hér á jörðu þar til sá dagur rennur upp að Drottinn kemur, tákn um örugga von og huggun Guðs lýðs sem er pílagrímur. [133]   

Biblía 21. aldar: Lofsöngur Sakaría

Þegar Sakaría varð ljóst að sveinnin Jóhannes myndi ganga fyrir Drottni að greiða komu hans fylltist hann spámannlegri andagift og mælti fram lofsöng sinn:     

 

 

Lofsöngur Sakaría Lúk 1.67- 1.80

⁶⁷En Sakaría faðir hans fylltist heilögum anda og mælti af spámannlegri andagift:
⁶⁸Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels,
því að hann hefur vitjað lýðs síns og búið honum lausn.
⁶⁹Hann hefur reist oss horn hjálpræðis
í húsi Davíðs þjóns síns
⁷⁰eins og hann talaði fyrir munn sinna heilögu spámanna frá öndverðu,
⁷¹frelsun frá óvinum vorum
og úr höndum allra er hata oss.
⁷²Hann hefur auðsýnt feðrum vorum miskunn
og minnst síns heilaga sáttmála,
⁷³þess eiðs er hann sór Abraham föður vorum
⁷⁴að hrífa oss úr höndum óvina
og veita oss að þjóna sér óttalaust
⁷⁵í heilagleik og réttlæti fyrir augum hans alla daga vora.
⁷⁶Og þú, sveinn, munt nefndur verða spámaður Hins hæsta
því að þú munt ganga fyrir Drottni að greiða vegu hans
⁷⁷og veita lýð hans þekkingu á hjálpræðinu
sem er fyrirgefning synda þeirra.
⁷⁸Þessu veldur hjartans miskunn Guðs vors.
Hún lætur upp renna sól af hæðum að vitja vor
⁷⁹og lýsa þeim sem sitja í myrkri og skugga dauðans
og beina fótum vorum á friðar veg.
⁸⁰En sveinninn óx og varð þróttmikill í anda. Hann dvaldist í óbyggðum til þess dags er hann skyldi koma fram fyrir Ísrael.

Góða helgi

Biblía 21. aldar: Fæðing Jóhannesar skírara.

Sakaría prestur var samtímamaður Heródesar konungs. Eitt sinn þegar hann var staddur í musterinu birtist honum engill Drottins. Sendiboðinn tjáði honum að Sara kona hans myndi fæða son og skyldi Sakaría láta sveininn heita Jóhannes. Jóhannes varð fyrirrennari Krists boðaði komu hans eins og spáð hafði verið. Sakaría trúði ekki orðum sendiboðans og varð mállaus vegna þess.

Fæðing Jóhannesar (Lúk 1.57- 1.66) 

⁵⁷Nú kom sá tími að Elísabet skyldi verða léttari og ól hún son. ⁵⁸Og nágrannar hennar og ættmenn heyrðu hversu mikla miskunn Drottinn hafði auðsýnt henni og samfögnuðu henni.
⁵⁹Á áttunda degi komu þeir að umskera sveininn og vildu þeir láta hann heita Sakaría í höfuðið á föður sínum. ⁶⁰Þá mælti móðir hans: „Eigi skal hann svo heita heldur Jóhannes.“
⁶¹En þeir sögðu við hana: „Enginn er í ætt þinni sem heitir því nafni.“ ⁶²Bentu þeir þá föður hans að hann léti þá vita hvað sveinninn skyldi heita.
⁶³Hann bað um spjald og reit: „Jóhannes er nafn hans,“ og urðu þeir allir undrandi. ⁶⁴Jafnskjótt laukst upp munnur hans og tunga. Hann fór að tala og lofaði Guð. ⁶⁵En ótta sló á alla nágranna þeirra og þótti þessi atburður miklum tíðindum sæta í allri fjallbyggð Júdeu. ⁶⁶Og allir, sem þetta heyrðu, festu það í huga sér og sögðu: „Hvers má vænta af þessu barni?“ Því að hönd Drottins var með honum.   

Góða helgi

 

 

Breiðuvíkurdrengur

Það sjónarmið kom fram í morgunútvarpi RUV  í gærmorgun að Breiðuvíkurheimilið hefði verið toppurinn á ísjakanum í meðferð barna í Reykjavík langt fram á tuttugustu öld er áttu móður og/eða föður sem ekki höfðu tök á frambærilegri umönnun.  Eftir að hafa lesið bókina Breiðuvíkurdrengur kemur upp í hugann sú óþægilega tilfinning að enn  eimi eftir  birtingarmynd Breiðuvíkurdrengs í velmegunarsamfélagi nútímans. Ef til vill birtist umrædd mynd í umræðunni um að koma burt kristnum gildum úr skólum landsins. Í staðinn á að koma mælikvarði hins siðmenntaða/upplýsta/menntaða  manns er kann svör við öllu. Allt á að fara fram með lögmálskenndri óskeikulli forskrift þar sem ekkert getur farið úrskeiðs hjá hinum fullkomna umrædda karli/konu.   

 Elie Wieasel (1978) skrifaði frásagnir um Helför nasista : “Til að vera teknir trúanlegir urðu sögumenn að segja hálfan sannleikann”. Enginn gat trúðað hinum raunverulega hryllingi sem átti sér stað í samfélagi nasista þar sem köld skynsemishyggja og vísindahyggja átti að leysa vandamáls heimsins með þúsund ára ríki Hitlers. Sama sjónarmiðið kemur fram í bókinni Breiðuvíkurdrengur þegar Páll reynir að segja frá hörmungum sínum. En eru svo fjarri því sem hægt er að ímynda sér um þá  hraksmánarlegu meðferð er átti sér stað í Breiðuvík.   Dietric Bonhoffer, þýskur prófessor er var myrtur/pyntaður í fangabúðum nasista  lét eftir sig frásagnir úr fangabúðunum leggur áherslu á að enga lausn sé að finna í syndugum heimi nema að öðlast einlægan vilja til að feta fótspor Krists. Ennfremur segir hann að til að svo megi verða þurfi að eiga sér stað ferli þar sem bæn um iðrun og breytingu til batnaðar eigi sér stað. Þá telur Bonhoffer að við getum öðlast hina dýrmætu náð Guðs; til að  hafa áhrif á uppbyggingu samfélags með kristin gildi/mannúð að leiðarljósi. 

   Allir ættu að lesa bókina Breiðuvíkurdrengur þar sem mannvonska, líkamspyntingar og kynferðislegt ofbeldi gegn börnum var daglegt brauð þessara hraksmáðu drengja samfélagsins. En átti þó að verða hið fullkoman uppeldi  af “upplýstu menntuðu samfélagi/manni" þar sem mælikvarði mannsins er allt sem þarf. Vonandi tekur nútíma neyslusamfélag, “það besta í heim hér”, mið af kristnum gildum í enn ríkari mæli  í samfélagi framtíðarinnar. Þar sem hver maður er dýrmætur í augum Guðs.

 Tæplega getur  umrædd breyting eingöngu  átt sér stað með tilskipunum að ofan frá menntamálaráðherra og biskupi. Markviss hreinskilin/kærleiksrík umræða um betra velferðasamfélag þarf að fara fram. Þar sem kirkjan ekki síður en hið veraldlega vald þarf að horfa inn á við með gagnrýnu sjónarhorni svo  brotasaga  um Breiðvíkurdrengina fái ekki sífellt nýja birtingarmynd í samfélaginu hér og nú.  

Mála sig út í horn

Vinstri grænir virðast mála sig markvisst út í horn í viðleitni til atvinnuuppbyggingar; um leið framfarir sem eftir  fylgja bæði fyrir sunnan og norðan.  Nefna má uppbygginu í Keflavík.  Þá má nefna andstöðu við virkjanir þar sem umræðan um  náttúrvernd er ekki í neinum tengslum við raunveruleikann að því er virðist. Auðvitað vilja allir vernda náttúruna en eru jafnframt nauðbeygðir til að nota hana sér til lífsviðurværis. Það er raunhæfur kostur að virkja háhitasvæði og fallvötn. Eru þær auðlindir sem við höfum okkur til framfæris í þessu landi. Raforkuframleiðsla er vistvænn kostur til framleiðslu á t.d. áli til ýmissa nota.

 

Erfið staða fyrir Steingrím J. Sigfússon að standa á móti virkjun við Húsavík þar sem byggðin er á undanhaldi; gæti horfið með öllu ef ekki verður raunhæf atvinnuuppbygging sem fyrst. Eitt eða tvo störf búin til  "að tína fjallagrös" með ærnum kostnaður er blekking Vinstri grænna í skjóli umræðna um verndum náttúrunnar sem ekki er á raunhæfum nótum eins og að framan greinir.

Fleiri störf en hjá varnarliði